Η Πληροφορική, είναι ένας από τους λίγους τομείς που γνώρισαν «άνθιση» εν μέσω πανδημίας, ευνοώντας όχι μόνο τους επαγγελματίες του κλάδου, αλλά και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Η «Κρατική μηχανή», υλοποίησε ψηφιακές μεταρρυθμίσεις σε χρόνο-ρεκόρ, μειώνοντας δραστικά τη γραφειοκρατία, διευκολύνοντας έτσι πολίτες και επιχειρήσεις. Παράλληλα, όμως, αναδείχθηκαν σημαντικά ζητήματα, η αντιμετώπιση των οποίων αποτελεί αδήριτη ανάγκη, για τη διατήρηση του υψηλού ρυθμού ανάπτυξης.
Η Ελλάδα κατατάσσεται 25η ανάμεσα στις 28 χώρες του Δείκτη Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας (DESI). Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 30% του πληθυσμού δεν διαθέτει καμία ψηφιακή δεξιότητα, ενώ το 20% βρίσκεται σε χαμηλό επίπεδο. Βασικές ψηφιακές δεξιότητες, διαθέτει το 30% του πληθυσμού, ενώ μόλις ένας στους πέντε πολίτες (20%), βρίσκεται σε προηγμένο επίπεδο. Προκειμένου να συμβαδίσουν οι δεξιότητες των πολιτών με τις απαιτήσεις της ψηφιακής μεταρρύθμισης, θα πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, για τη βελτίωση της ψηφιακής μας ωριμότητας και η Πληροφορική να γίνει μέρος της ζωής όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Ενδεικτικά προτείνονται:
- Προγράμματα επιμορφωτικού χαρακτήρα, μηδενικού κόστους, άμεσα προσβάσιμα και χωρίς διακρίσεις, για το σύνολο του πληθυσμού.
- Πρόσβαση στο διαδίκτυο από κάθε σημείο της χώρας.
- Ελεύθερη πρόσβαση σε Wi-Fi με βασικές δυνατότητες, με κρατική, δημοτική ή κοινοτική αρωγή.
- Μεγαλύτερη συμβολή του κράτους στις αδύναμες κοινωνικά ομάδες, για την παροχή κουπονιών προμήθειας ψηφιακών συσκευών.
- Εμπλουτισμός της «Ψηφιακής Αλληλεγγύης» και πληρέστερη ενημέρωση του κοινού για τις δυνατότητές της.
Αντιμετώπιση της έλλειψης εξειδικευμένου κι έμπειρου ανθρώπινου δυναμικού
Με ρωτούν συχνά αν γνωρίζω κάποιον «καλό» μηχανικό Πληροφορικής να συστήσω. Η απάντησή μου πάντα είναι πώς «αν γνώριζα, θα τον κρατούσα για την εταιρεία μου»! Η Πληροφορική, είναι ένας κλάδος τόσο ευρύς όσο και η Ιατρική, ενδεχομένως πιο πολύπλοκος και σίγουρα αλληλένδετος με κάθε τομέα της Παγκόσμιας Οικονομίας. Η οργάνωση και εφαρμογή τής, προϋποθέτει «στρατιωτική πειθαρχία», για να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Η ραγδαία αύξηση της ζήτησης υπηρεσιών Πληροφορικής που δημιουργήθηκε λόγω της πανδημίας, κατέδειξε την έλλειψη καταρτισμένου προσωπικού με πρακτική πείρα, αναδεικνύοντας παράλληλα τη σημασία της εξειδίκευσης. Για τη γεφύρωση αυτού του χάσματος, θα πρέπει να ληφθεί πρόνοια και να τεθούν οι απαραίτητες βάσεις, κυρίως στους νέους.
Από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, θα πρέπει να διδάσκονται βασικές δεξιότητες και αγωγή Πληροφορικής, με την εξειδίκευση να έρχεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, προετοιμάζοντας τα παιδιά που επιθυμούν να ακολουθήσουν τομείς όπως προγραμματισμός, δίκτυα και ασφάλεια, data science, ρομποτική κ.α. Παράλληλα, κρίνεται αναγκαία η αναβάθμιση των syllabus κι ο εκσυγχρονισμός των σχολών Πληροφορικής, δημοσίων και μη.
Σε κάθε περίπτωση, καθοριστικής σημασίας είναι η συνεργασία μεταξύ Κράτους και ιδιωτικού τομέα, τόσο στην ανάπτυξη προγραμμάτων απόκτησης εργασιακής πείρας, όσο και στην «απορρόφηση» των αποφοίτων. Η στελέχωση των εταιρειών με εξειδικευμένους επαγγελματίες Πληροφορικής, μπορεί -και πρέπει- να αποτελέσει συγκριτικό πλεονέκτημα για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων, σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο και άκρως απαιτητικό περιβάλλον.